Παιχνίδι σε αρένα

Είναι αρχικά ζήτημα παιδείας. Κατά δεύτερο λόγο, ας αποφασίσουμε τι είδους αθλητισμό θέλουμε να έχουμε. Κάτι που να παραπέμπει στους αγώνες του ΝΒΑ με θεατές που χειροκροτούν τους παίκτες και ενίοτε απολαμβάνουν πατατάκια και ποπκόρν; Ή μήπως κοινό που νιώθει πως βρίσκεται σε μια σύγχρονη αρένα και επιθυμεί όταν του δοθεί η ευκαιρία να… κατασπαράξει τον αντίπαλο παίκτη που πάντα τον βλέπει σαν εχθρό του; Θα υποστηρίξει κάποιος ότι πρόκειται για άκρως αντίθετες καταστάσεις, σαν τις διαφορετικές όψεις ενός φεγγαριού. Ουδεμία αντίρρηση. Μήπως όμως δεν είναι όλο αυτό κοντά στην πραγματικότητα, τουλάχιστον σε αυτό που βίωσαν οι παίκτες και είδε όλος ο κόσμος το βράδυ της Κυριακής και στο Νις – Μαρσέιγ; Εως πότε ο κανονισμός θα πρέπει να καλύπτει ή να προστατεύει όσους νιώθουν δυνατότεροι μέσα στην ανωνυμία τη δική τους και του πλήθους και αποφασίζουν να βάλουν στο σημάδι τον οποιονδήποτε; Και γιατί ο Παγέ να είναι κατακριτέος επειδή ένιωσε να βγαίνει από τα ρούχα του και επέστρεψε, όπως επέστρεψε έστω, τα μπουκάλια στις εξέδρες και στο αφιονισμένο πλήθος; Ολοι υπερθεματίζουν την άποψη πως οι άσοι επ’ ουδενί πρέπει να χάνουν την ψυχραιμία τους. Αλήθεια; Μέχρι πού φτάνει αυτή η περιλάλητη ψυχραιμία; Μακριά από εδώ το οτιδήποτε μοιάζει του στυλ να πάρει κάποιος τον νόμο στα χέρια του, να αναλάβει ο ίδιος πρωτοβουλίες. Ωστόσο, κάποια όρια πρέπει να υπάρχουν. Προ ολίγων ετών έγινε ολόκληρο θέμα στα μέρη μας με το ρολό ταμειακής μηχανής που έφαγε κοντά στο μάτι ο (τότε) προπονητής του Ολυμπιακού Οσκαρ Γκαρσία. Ειπώθηκε ακόμη και πως έκανε… θέατρο! Ενώ αν του έβγαζαν το μάτι όλα θα ήταν καλά και μόνο τότε θα έπρεπε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ να μη διεξαχθεί. Αποδείχθηκε ότι και στην προηγμένη Γαλλία και στο χλιδάτο Σαμπιονά μπορούν να συμβούν τα απείρως χειρότερα. Οπως να μπουκάρουν οι οπαδοί στο γήπεδο, να κυνηγήσουν τους ποδοσφαιριστές της Μαρσέιγ και τελικά να τους αναγκάσουν να μην ξαναβγούν στο γήπεδο. Στο φινάλε, πολλοί κοιτούν τον Παγέ και την αντίδρασή του. Είναι σαν να σου δείχνουν το (ολόγιομο;) φεγγάρι κι εσύ να κοιτάς το δάχτυλο. Ναι, ο… Παγέ είναι ο υπεύθυνος για όσα θλιβερά συνέβησαν.