Oταν άκουσα ότι πέθανε ο Ανέστης Βλάχος, αυτός ο σημαντικός καρατερίστας του ελληνικού κινηματογράφου, έψαξα στο YouTube την ταινία του Κώστα Μανουσάκη «Ο φόβος» (1966). Ο Βλάχος, στον πρώτο του σημαντικό ρόλο (και τον σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, όλης της διαδρομής του), παίζει τον γιο ενός τσιφλικά που βιάζει και σκοτώνει την κωφάλαλη ψυχοκόρη της οικογένειας – αλλά η οικογένειά του κάνει τα πάντα για να το καλύψει. Είδα το τελευταίο δεκάλεπτο, έναν χορό του Ανέστη Βλάχου στον γάμο της αδελφής του, που (υπό τη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου) εξελίσσεται σε συμβολική τελετή αποκάλυψης και κάθαρσης. Τι ρόλος!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή