Υπάρχει μία ροπή στη μονοκαλλιέργεια ενός οικονομικού μοντέλου που θα αποδώσει κέρδη άμεσα και σχετικά χωρίς κόπο. Στη σύγχρονη ελληνική σφαίρα η μονοκαλλιέργεια αυτή – δανειζόμαστε το σχήμα από τη βοτανική και την αγροτική παραγωγή – είναι ο τουρισμός. Σχεδόν όλη η επικράτεια επιδιώκει να μετασχηματιστεί σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο. Σε έναν μηχανισμό προσφοράς του αενάως ιδανικού τόπου παραθερισμού. Ηδη η νησιωτική χώρα βιώνει δόξες και προβλήματα καθώς προσπαθεί να διαχειριστεί κρούσματα μετάλλαξης Δέλτα, μαζικές επιθυμίες εκπλήρωσης ανέμελων (;) διακοπών και τις επιδιώξεις των επιλεκτικών ηλικιωμένων ταξιδιωτών του εξωτερικού για φροντισμένη διαμονή. Τώρα και οι ηπειρωτικές περιοχές διεκδικούν την εφαρμογή της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Ανάμεσά τους και η Πελοπόννησος να προκαλεί μια φευγαλέα, αμφίβολη αίσθηση. Με ένα τηλεοπτικό σποτ το οποίο προβλήθηκε πρόσφατα μεταξύ πυρός και καύσωνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή