Ενα από τα αθώα θύματα των πυρκαγιών

«Περίπου 10.000 μελίσσια κάηκαν και αυτή δεν είναι η μεγάλη ζημιά. Η μεγάλη ζημιά είναι το πευκοδάσος της Βόρειας Εύβοιας και γενικά το ότι χάθηκε τόση χλωρίδα – πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα -, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πού να βάλουμε τα μελίσσια μας, καθώς μοιραία θα δημιουργηθεί στα λίγα εναπομείναντα μέρη συνωστισμός», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας Βασίλης Ντούρας. «Αμεσα, η ζημιά μπορεί να φαίνεται μικρή, τα 10.000 μελίσσια μπροστά στα δύο εκατομμύρια που έχουμε. Είναι πολύ μεγάλη όμως για τον καθένα ξεχωριστά – μάλιστα έστειλα επιστολή στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στην οποία ανέφερα ότι δεν μπορεί να είναι οι αποζημιώσεις φιλοδώρημα, πρέπει να είναι πραγματικές. Ομως για το σύνολο της μελισσοκομίας αυτό είναι μηδαμινό συγκριτικά με το γεγονός ότι χάθηκαν μελισσοβοσκές και, το ουσιαστικότερο, ότι από το πευκοδάσος της Βόρειας Εύβοιας, που ήταν ένα ώριμο πευκοδάσος που πάντα μας έδινε μέλι, για τα υπόλοιπα 30 χρόνια, θα μας λείψουν έως και 10.000 τόνοι μέλι τον χρόνο. Ολοι οι μελισσοκόμοι πηγαίναμε εκεί, από Ηπειρο, Θεσσαλία, Στερεά και Νότια Ελλάδα, βάζαμε μισό εκατομμύριο κυψέλες στην Εύβοια. Χιλιάδες μελισσοκόμοι θα πάμε τα μελίσσια μας τώρα σε Χαλκιδική και Θάσο», αναφέρει, εξηγώντας ότι πάνω από το 60% της εγχώριας παραγωγής μελιού ήταν πευκόμελο, ενώ μόνο στην Εύβοια έβγαινε το 1/3.