Δεν είναι ο κρητικός πονοκέφαλος που λέγεται Παύλος Πολάκης το μοναδικό θέμα για το οποίο υπάρχουν τις μέρες αυτές εσωτερικές γκρίνιες στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κεραίες μου έχουν πιάσει ενόχληση και για το Προσφυγικό, ενόψει της προοπτικής ενός νέου κύματος αφίξεων από το Αφγανιστάν. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν, όπως ξέρουμε, πολλά στελέχη που έχουν δικαιωματική δράση και ευαισθησίες στα θέματα αυτά, ανάμεσά τους και η Νεολαία. Ακούω, λοιπόν, ότι οι ως τώρα δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα δεν έχουν ικανοποιήσει. Τις θεωρούν πολύ «χλιαρές» και επαναφέρουν την κριτική που του είχαν κάνει για τη στάση του υπέρ του κλεισίματος των συνόρων στον Εβρο στην κρίση που σημειώθηκε εκεί πέρυσι τον Μάρτιο. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν αποτελέσει μια ακόμη αφορμή εσωκομματικής κρίσης. Μου μετέφεραν ήδη και μια «προειδοποίηση» του Πάνου Λάμπρου, που έγραψε «δεν χωρούν ναι μεν αλλά… να μη δειλιάσουμε να υπερασπιστούμε τις ουμανιστικές αξίες, τον ανθρωπισμό, τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Με εσωτερική απεύθυνση το έγραψε, προφανώς…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ