Υποχρεωτικότητα

«Η επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού βρίσκεται πάνω στο τραπέζι», είναι η μόνιμη επωδός κυβερνητικών στελεχών πλέον. Παρ’ όλα αυτά, η επίσημη φωνή της κυβέρνησης σπεύδει ξανά και ξανά να διευκρινίσει ότι δεν υπάρχει ακόμη κάποια σχετική απόφαση. Γιατί, όπως εξήγησε, πρέπει πρώτα να έχουν στα χέρια τους από τη μία στοιχεία για τα ποσοστά των εμβολιασμών ανά ειδικότητα, τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού από την κάθε επαγγελματική ομάδα ξεχωριστά και τις δικές τους δυνατότητες να ελέγχουν την τήρηση του μέτρου, κι από την άλλη να βρουν ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες για τους αντιρρησίες. «Προτού, λοιπόν, όλα αυτά μετρηθούν, αξιολογηθούν, δεθούν, με βάση και τις απόψεις της ιατρικής, αλλά και τα όσα νομικά ισχύουν», κατέληξε, «δεν θα ήταν, νομίζω, πάρα πολύ φρόνιμο να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των σεναρίων και να λέμε κουβέντες». Αφήνοντας στην άκρη πως τα σενάρια διακινούνται από υπουργικά στόματα, οι ανεμβολίαστοι που θα εμφανιστούν σαν μάρτυρες της Δημοκρατίας αρνούμενοι να τσιμπηθούν, εφόσον αυτό γίνει υποχρεωτικό για τη δουλειά τους, έχουν άραγε ελπίδες να δικαιωθούν;