Αυτές τις μέρες στο Αφγανιστάν έχουν απομείνει λιγοστοί θύλακες που ανθίστανται στους Ταλιμπάν: στην κοιλάδα Παντζίρ έχουν καταφύγει οπαδοί φυλάρχων, όπως του Αχμάντ Μασούντ και του Aμρουλάχ Σαλέχ, χωρίς να μοιράζονται ωστόσο το ίδιο όραμα για το Αφγανιστάν: το Αφγανιστάν είναι ένα patchwork εθνοτήτων· η μοναδική συγκολλητική ουσία είναι το Ισλάμ. Όσο για τις νατοϊκές δυνάμεις δεν μπορούσαν να παραμείνουν όπως ήταν: για να αντιμετωπίσουν τους Ταλιμπάν, θα έπρεπε να ενισχυθούν και να εμπλακούν σε ολικό πόλεμο. Αλλά αν οι ΗΠΑ έπαιρναν τέτοια απόφαση η διεθνής αντι-ιμπεριαλιστική αριστερά θα τις κατηγορούσε για ένα καινούργιο Βιετνάμ: η υπόθεση Βιετνάμ έχει γίνει καραμέλα που πιπιλίζουν άνθρωποι και παρατάξεις χωρίς να ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάνε. Η παρομοίωση είναι ασυνάρτητη: ο κομμουνισμός του Ψυχρού Πολέμου δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ισλαμισμό· οι κομμουνιστές είχαν σχέδιο κοινωνικής δικαιοσύνης, όχι επιστροφής στην εποχή του λίθου. Σήμερα, ο εχθρός της Δύσης είναι η βαρβαρότητα: αδικούμε τον Μεσαίωνα όταν κάνουμε λόγο για Μεσαίωνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή