Ο θεός του SPD

Στην αρχαία ελληνική τραγωδία ήταν ο από μηχανής θεός που, ενίοτε, έδινε τη λύση. Στη σύγχρονη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πάλι, φαίνεται να είναι ο «κανονικός» θεός που έχει αναλάβει να τη βοηθήσει να ξελασπώσει. Για την ακρίβεια, μέσα από τις λάσπες που έφεραν οι πλημμύρες, ξαφνικά το SPD ξελασπώνει και προβάλλει, για πρώτη φορά ύστερα από δεκαπέντε χρόνια, ως ο πιθανός νικητής των επικείμενων ομοσπονδιακών εκλογών του Σεπτεμβρίου. Κάτι που, μέχρι τις πλημμύρες του περασμένου Ιουλίου, ήταν απλώς εντελώς αδιανόητο. Αλλά το πιο εντυπωσιακό, που δείχνει πως οι γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες τα έχουν καλά με τα σύννεφα και όποια δύναμη βρίσκεται από πάνω τους, δεν είναι ότι συμβαίνει αυτό. Είναι ότι συμβαίνει για δεύτερη φορά. Είναι, ως έναν βαθμό, μια επανάληψη του πολιτικού σκηνικού των εκλογών του 2002, όταν ο πολιτικά θεωρούμενος «νεκρός» Σοσιαλδημοκράτης τότε καγκελάριος Σρέντερ έπιασε τη στιγμή των αντίστοιχων (πολύ πιο εκτεταμένων) καιρικών φαινομένων στη Σαξονία. Οι καταστροφές που είχαν γίνει τότε ήταν πρωτοφανείς. Ωστόσο ο Σρέντερ έβαλε τις γαλότσες του, βρέθηκε επί τόπου από το πρώτο λεπτό, κίνησε γη και ουρανό τόσο στη γερμανική όσο και στην ευρωπαϊκή διοικητική και χρηματοδοτική μηχανή, και το αποτέλεσμα είναι ότι ανέτρεψε άπαντα τα προγνωστικά που τον ήθελαν να ηττάται, και μάλιστα σκληρά.