Η διαφορά...

Σίγουρα τα διπλάσια. Μπορεί και τα τριπλάσια. Το συμβόλαιο του Λιονέλ Μέσι στο Παρίσι δεν έχει σίγουρα σχέση με εκείνο του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Μάντσεστερ. Ο Αργεντινός θα λάβει ετησίως 71 εκατ. ευρώ. Ο Πορτογάλος στην καλύτερη περίπτωση 30 (τα εγγυημένα είναι 20 εκατ. ευρώ). Πώς ένας τόσο ανταγωνιστικός τύπος όπως ο CR7 δέχτηκε αυτόν τον συσχετισμό; Πώς άφησε το δικό του συμβόλαιο στο Τορίνο, που του εξασφάλιζε 64 εκατ. ευρώ τον χρόνο; Πώς δεν επέλεξε και εκείνος μια όμορφη πόλη σαν το Παρίσι και επιστρέφει μια… ζωή μετά στον βιομηχανικό αγγλικό Βορρά; Ισως τελικά την απάντηση να τη δίνει ακριβώς ο χαρακτήρας του. Η ανάγκη για το επόμενο μεγάλο ποδοσφαιρικό κίνητρο που θα τον κρατήσει σε εκείνη τη λειτουργία «ρομπότ»: ό,τι και να πιστεύει κανείς για τη σύγκριση του Μέσι και του Ρονάλντο, δεν μπορεί παρά να βγάλει το καπέλο στον Πορτογάλο για εκείνη τη μόνιμη «δίψα» που χαρακτηρίζει κάθε βήμα του. Εφυγε σαν βασιλιάς από το Μάντσεστερ το 2009 έπειτα από μια αδιανόητη εξαετία. Εκανε το ίδιο έπειτα από 9 χρόνια «βασιλείας» στη Μαδρίτη. Επέλεξε τη μεγάλη Γιουβέντους ως επόμενο βήμα και τώρα δεν φοβήθηκε στην ιδέα της επιστροφής στη Γιουνάιτεντ που έχει να σηκώσει την κούπα του πρωταθλητή στην Αγγλία από το 2013. Για εκείνον, το περιβάλλον του απόλυτου ανταγωνισμού είναι το φαγητό που γεμίζει το πιάτο του. Ο Μέσι αν μπορούσε θα ήταν ακόμη στη Βαρκελώνη. Στο σπίτι του. Στην οικογένειά του. Στη μοναδική φανέλα που θα ήθελε να φορέσει ως το τέλος της καριέρας του. Οταν υποχρεώθηκε να φύγει; Διάλεξε τη μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία. Και ένα πρωτάθλημα που – ακόμη και αν πέρυσι το άρπαξε η Λιλ – είναι μια κούρσα που η PSG την τρέχει μόνη της…