Κρασί, παυσίπονο και παυσίλυπο

Δεν υπάρχει καλύτερο παυσίλυπο και παυσίπονο από το κρασί που σου φέρνει γλυκό ύπνο και σε κάνει να ξεχνάς τα καθημερινά βάσανα και κυρίως εκείνα του ανεκπλήρωτου έρωτα. Ο διάσημος λυρικός ποιητής Αρχίλοχος ο Πάριος, που πολέμησε στην Περαία της Θάσου αποικίας των Παρίων ενάντια στους γηγενείς Θράκες, έχασε την ασπίδα του και κινδύνεψε να χάσει και τη ζωή του, ζητά μια οινοχόη με κόκκινο κρασί για να αντέξει τα βάσανα του πολέμου και κυρίως τη νυχτερινή σκοπιά στο στρατόπεδο. Το κρασί ήταν για τον στρατό εξίσου σημαντικό εφόδιο όσο και η γαλέτα. Σε διάταγμα αξιωματούχου του βασιλιά Φιλίππου του πέμπτου της Μακεδονίας προς τη στρατιωτική φρουρά της Χαλκίδας, δίνεται μεταξύ άλλων εντολή: «όπως ο οίνος άγηται εφέτειος ηδύς βεβασανισμένος». Το κρασί δηλαδή που έφερναν στη φρουρά έπρεπε να είναι χρονιάρικο, γλυκό και με ολοκληρωμένη τη ζύμωσή του. Πώς να αντέξει αλλιώς ο ταλαίπωρος στρατευμένος τη μοναξιά της σκοπιάς, στις σκοτεινές και υγρές νύχτες του χειμώνα;