Τα τρομοκρατικά μέτρα των Τούρκων επιδρούν και στην αλιεία τους – Οι Τούρκοι ψαράδες αναπολούν τώρα την συνεργασία τους με τους Ελληνες – «Από τότε που μας χώρισαν, δεν τα καταφέρνουμε μόνοι μας» – Μία χαρακτηριστική πληροφορία της Τουρκικής «Ντουνιά».

«ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ».

Φαίνεται πως το έχει η μοίρα της Πέτρας να παίζει πάντα πρωτεύοντα ρόλο σ’ όλα τα μεγάλα γεγονότα που συνταράζουν κατά καιρούς τη Λέσβο.

Το 1912, όταν ο ελληνικός στόλος απελευθέρωσε την Μυτιλήνη, χρειάσθηκε να δοθή η μάχη της Πέτρας για να ολοκληρωθή η κατάληψι της νήσου. Το μόνο χωρίο που έκαψαν οι Τούρκοι κι έσφαξαν τους κατοίκους του ήταν αυτή. Στην Πέτρα συγκεντρώθηκαν αργότερα τα ελληνικά πλοία με τα αποβατικά στρατεύματα και τους πεζοναύτες κι απ’ αυτή έκαναν την εξόρμησί τους προς τον Κλαπάδο – το μοναδικό και πάνοπλο τουρκικό οχυρό, που μετά την πτώσι του ωλοκληρώθηκε η απελευθέρωση της Λέσβου.

Οταν πάλι το 1941 τα στρατεύματα του Χίτλερ απεφάσισαν να καταλάβουν τη Μυτιλήνη, στην Πέτρα άρχισαν την απόβασί τους. Από την γραφική αμμουδιά της, την φτιαγμένη από τη φύσι για να την χαίρονται οι παραθεριστές, ξεκίνησαν τα πρώτα γερμανικά μηχανοκίνητα για να υποδουλώσουν ολόκληρη την Λέσβο. Στους τοίχους ενός καταστήματος του χωριού, που οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν με την απόβασί τους ως λέσχη των αξιωματικών τους είναι απαθανατισμένο το γεγονός αυτό […]