Ποια μεταρρύθμιση των επικουρικών συντάξεων: V-2

Στο προηγούμενο μέρος του παρόντος άρθρου εξηγήσαμε πώς λειτουργεί ένα τυπικό επικουρικό συνταξιοδοτικό ταμείο στην Αυστραλία. Αν κάποιος περιοριζόταν στην περιγραφή που παραθέσαμε, σίγουρα θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τίποτε καινοφανές στη λειτουργία των εν λόγω Ταμείων. Αλλά αυτό θα ήταν αβάσιμο γιατί από την κείμενη νομοθεσία απαιτείται ίση εκπροσώπηση στο Διοικητικό Συμβούλιο της «εργοδοσίας» και των «εργαζομένων – μεριδιούχων» του Ταμείου. Η αρχή αυτή ισχύει για όλα τα Ταμεία και η Ρυθμιστική Αρχή, με την άδεια λειτουργίας που χορηγεί και επιβεβαιώνει διαρκώς στην πράξη, εγγυάται με ευθύνη της ότι η αρχή αυτή ικανοποιείται στη βάση του 50% εκάστης πλευράς και στα λεπτομερή πλαίσια των όρων που περιγράφονται στην «ιδρυτική πράξη» του Ταμείου, η οποία στα αγγλικά καλείται Trust Deed. Συνεπώς, δεδομένου ότι ο εκτελεστικός διευθυντής του Ταμείου ασκεί τα ανωτέρω καθήκοντα για λογαριασμό του Διοικητικού Συμβουλίου, στο οποίο συμμετέχουν ισομερώς η «εργοδοσία» και οι «εργαζόμενοι – μεριδιούχοι», δεν χρειάζεται έμφαση για να αντιληφθούμε ότι η «συναίνεση» γίνεται ακρογωνιαίος λίθος της διαχείρισης των συνταξιοδοτικών ταμείων, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές, οι οποίες για χρόνια ήταν σε διαρκή αντιπαράθεση, να έχουν πλέον κοινούς στόχους και προσδοκίες. Τόσο δε είναι το βάθος της ωρίμανσης στις σχέσεις «ταξικής συναίνεσης», ώστε αξίζει να πιστοποιηθεί με αναφορά στο επόμενο άρθρο μας σε ένα πρόσφατο περιστατικό.