Δε δίστασα για 60 χρόνια που διακονώ τον κοινό λόγο να γίνω δυσάρεστος. Αλλά και εγώ και η γενιά μου είχαμε εκ των γεγονότων του βίου μας αυτό το δικαίωμα. Γεννήθηκα μέσα στην περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά. Ο πατέρας μου είχε γυρίσει με τα πόδια από την Αλμυρά Λίμνη της Μικράς Ασίας μετά την επώδυνη ήττα της εκστρατείας. Πήγα στο σχολείο, τότε δεν υπήρχαν νηπιαγωγεία, σε μια επαρχιακή κωμόπολη το 1943, με τους Γερμανούς να λυσσάνε για την επερχόμενη ήττα. Ο πατέρας μου εκπαιδευτικός, η μητέρα μου απλή οικοκυρά και με τα δυο παιδιά της τότε είχαν, με την απόσπαση του πατέρα, καταφύγει στη γενέτειρα της μητέρας, με πεθαμένο τον δάσκαλο πατέρα της και μητέρα με επώδυνο καρκίνο κατάκοιτη. Ο αδελφός της μητέρας μου, αγρότης, ενημερωμένος αντάρτης σε ομάδα που κυνήγησε από τα βουνά και τα χωριά του τόπου του τους κατακτητές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή