«Ενα παρελθόν στις μυστικές υπηρεσίες κάνει το αφτί ένα ευαίσθητο όργανο. Αν και οι συνταγματάρχες είναι στενόμυαλοι και δεν έχουν καρδιά, έχουν μεγάλα αφτιά. Φυσικά ο αγαπημένος τους ήχος είναι τα τανκς που διασχίζουν τους δρόμους των πόλεων. Καταλαβαίνουν την επίδρασή τους. Ξέρουν επίσης ποιοι ήχοι πνίγουν αποτελεσματικά τις κραυγές των βασανισμένων κρατουμένων. Πολλοί που μαρτύρησαν στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, μίλησαν για τη χρήση μοτέρ μοτοσυκλέτας, που δούλευαν στο φουλ για να σκεπάσουν τα ουρλιαχτά εκείνων που βασανίζονταν στην ταράτσα του κτιρίου της Ασφάλειας. Και το αφτί της χούντας ήταν ευαίσθητο στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ευαίσθητο από ιατρική άποψη: αλλεργικό. Απαγόρευσαν στον ελληνικό λαό να αγοράζει, να παίζει ή ν’ακούει οποιαδήποτε σύνθεση του Μίκη. Οι παραβάτες θα συλλαμβάνονταν. Επρεπε να είναι κανείς Ελληνας ή να έχει ζήσει στην Ελλάδα για να καταλάβει τι σήμαινε αυτή η απαγόρευση», περιγράφει η Μελίνα Μερκούρη στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Γεννήθηκα Ελληνίδα», γραμμένο επί δικτατορίας, το 1971 στο εξωτερικό, ως απάντηση στην κίνηση του Παττακού να της αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή