Δεν μου άρεσε και δεν μου αρέσει, όταν αποχωρεί μία μεγάλη προσωπικότητα, οι αναφορές «εις μνήμην» να γίνονται μέσα από ιδιωτικά βιώματα, τυχαίες συναντήσεις, αποσπασματικές σχέσεις με τον εκλιπόντα. Εκτός αν πρόκειται, όπως τώρα, για τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Μίκης δεν ήταν ένας. Ηταν τα εκατομμύρια των Ελλήνων. Δεν τον έκανε όμως αυτό τόσο μεγάλο. Το αντίθετο συνέβαινε. Επειδή ήταν τόσο μεγάλος, τόσο σπουδαίος μπορούσε να είναι «πολλοί», ένας για τον καθένα από εμάς, κατά κάποιον τρόπο να διασπάται και αυτό, αντί να τον διαιρεί, να τον πολλαπλασιάζει. Οι περισσότεροι, όλοι σχεδόν οι Ελληνες, αν ψάξουμε, θα βρούμε λίγο Μίκη μέσα μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή