Βιβλία που σε «χαρακώνουν»

Ο συμπατριώτης σας ποιητής Τάκης Σινόπουλος έχει γράψει: «Είμαι άνθρωπος που έρχεται πάντα από τον Πύργο». Κατά πόσο αισθάνεσθε να σας εκφράζει ο στίχος αυτός;

Απόλυτα και διαχρονικά. Περνώντας από εποχή σε εποχή και από ηλικία σε ηλικία, μέσα από διαφορετικές περιστάσεις, από τον 20ο αιώνα στον 21ο, έχω μέσα μου ολοζώντανη την καταγωγή μου από την Κρέσταινα της επαρχίας Ολυμπίας, την περιοχή της αρχαίας Σκιλλουντίας, εκεί που οι Αθηναίοι εξόρισαν τον Ξενοφώντα. Νιώθω όλους τους συμβολισμούς της φράσης του Σινόπουλου. Ξαναγυρνώ στους δρόμους που με φέρανε στα σημερινά. Και φεύγω ξανά. Ο τόπος μου είναι κομμάτι της ύπαρξής μου, οι άνθρωποι του, οι ομορφιές του, η ιστορία του, «του λιναριού τα βάσανα» που πέρασε. Είναι από εκείνα που ρωτώ κάθε φορά, που βρίσκομαι στα δύσκολα, πριν πάω παρακάτω. Αλλωστε μου αρέσει να αυτοπροσδιορίζομαι ως «κατοχικός», γιατί γεννήθηκα στη μαύρη χρονιά της ναζιστικής τυραννίας, ως «επαρχιώτης» γιατί μεγάλωσα «στο χωριό», και ως «σκασμένη φτέρνα», γιατί περπάτησα πολύ, αυτές τις πολλές δεκαετίες του βίου.