Ετσι καθώς πλέουμε, από το πρωί της Πέμπτης, στον ωκεανό του Μίκη, με τη μουσική του στο ραδιόφωνο και τις αφηγήσεις της ζωής του – των πολλών ζωών που έζησε – στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, καθένας έχει κάτι να θυμηθεί από τη συνάντηση μαζί του. Γιατί όλοι, κάποια στιγμή, συναντηθήκαμε – με τη μουσική του, με τον ίσκιο του, με τον μύθο του, οι πιο τυχεροί με τον ίδιον. Μα εγώ σκάλωσα σε μιαν ανάμνηση κάποιου άλλου. Την κατέγραψε πριν χρόνια ο Λεωνίδας Κύρκος, στο βιβλίο του «Στιγμές». Ισως επειδή κι αυτόν τον θυμηθήκαμε αυτές τις ημέρες, στην επέτειο του θανάτου του.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ