Θεοδωράκης ο πολιτικός

Επί δεκαετίες, τα κόμματα είχαν πάντοτε μια δύσκολη σχέση με τον Μίκη Θεοδωράκη. Μια αγωνία. Που κορυφωνόταν σε διάφορες κρίσιμες περιόδους του δημοσίου βίου, καθώς ο Μίκης Θεοδωράκης επικοινωνούσε απευθείας και αυτοδύναμα με τον ελληνικό λαό, αλλά και με τη διεθνή κοινή γνώμη. Οι επικρίσεις που κατά καιρούς δέχθηκε έφτασαν κάποτε σε μη χαρακτηρίσιμα επίπεδα. Και συχνά αφορούσαν κινήσεις του που θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει στην ακριβώς αντίθετη υποδοχή. Ενα από τα πολλά παραδείγματα ήταν όταν ανέβασε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά έργα του, κάνοντας ταυτόχρονα και μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές του πράξεις, όπως αποδείχθηκε, δυστυχώς πολύ μπροστά από την εποχή της: το «Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού». Ισως την πιο ουσιαστική μετεμφυλιακή πολιτική απόπειρα ψυχικής επανένωσης των Ελλήνων πριν από τη δικτατορία. Αποτέλεσμα; Ο κόσμος την αγκάλιασε αμέσως. Τα κόμματα την πολέμησαν με λύσσα. Ας σκεφτεί ο καθένας το γιατί. Και ας αναρωτηθεί: Δεν ήταν αυτή μια καθαρόαιμη κορυφαία πολιτική πράξη;