Αρχή σεζόν 2004-05. Η ΑΕΚ αποφασίζει να επενδύσει σε δύο δανεικούς από την Πορτογαλία. Τον Πάουλο Ασουνσάο και τον Μπρούνο Αλβες. Ο πρώτος, χαφ-τρεχαντήρι, έκανε καλή εντύπωση αλλά όχι αυτό που λέμε «σούπερ». Ο δεύτερος, όμως, μολονότι πρώτη φορά έβγαινε από την πατρίδα του και ήταν μόλις 23 ετών, έδειχνε πως σύντομα θα «κάνει τη διαφορά». Στην ΑΕΚ γνώριζαν πολύ καλά το εξής: ήταν αδύνατο να κρατήσουν τους ποδοσφαιριστές. Δεν ήταν μέσα στις δυνάμεις των παραγόντων. Αμφότεροι οι παίκτες ήταν πλασμένοι για κάτι μεγαλύτερο. Αποδείχθηκε στην πορεία. Ο τίτλος δεν ήρθε κι ας το πάλεψαν πολύ και το καλοκαίρι είπαν «αντίο» στο Ολυμπιακό Στάδιο, τότε έδρα της ομάδας. Ο δε Μπρούνο Αλβες, για χρόνια μνημονευόταν στις τάξεις των οπαδών, κυρίως για την αφοσίωσή του και το δέσιμο με την ομάδα – ακόμη και από την εξέδρα των φανατικών εθεάθη να παρακολουθεί παιχνίδια!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή