Αναζήτηση
Πριν από μερικούς μήνες η Εθνική μας έφερε μια ισοπαλία με το Κόσοβο στο ΟΑΚΑ. Ολοι φώναζαν ότι «το αποτέλεσμα είναι απαράδεκτο» κτλ. Είχα γράψει σε αυτή εδώ τη στήλη ότι το χειρότερο δεν είναι η ισοπαλία με το Κόσοβο. Είναι ότι αυτή η ισοπαλία ήρθε έπειτα από ένα καλούτσικο στο πρώτο ημίχρονο παιχνίδι, που τελείωσε 0-0 γιατί ο Μπακασέτας έχασε πέναλτι και ο Παυλίδης δυο-τρεις καλές ευκαιρίες. Η πρόβλεψή μου ήταν ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα διότι η Εθνική μας ήταν αρκετά πιθανό να σταματήσει την προσπάθειά της να βελτιώσει το παιχνίδι της. «Είναι θέμα χρόνου», έγραφα, «κάποιοι να εξηγήσουν στον ομοσπονδιακό τεχνικό Τζον φαν ‘τ Σιπ ότι το να παίζει καλούτσικα η Εθνική μας δεν σημαίνει τίποτα αν δεν μπορεί να κερδίσει». Προέβλεπα ότι τα ακόμα χειρότερα έρχονται, ειδικά αν η προσπάθεια να παίξει η ομάδα λίγο έστω ποδόσφαιρο της προκοπής αντικατασταθεί από την ανάγκη για βαθμοθηρία, δηλαδή για νίκες με οποιοδήποτε κόστος. Ή για την ακρίβεια για νίκες στις οποίες το τι ποδόσφαιρο παίζει η ομάδα δεν έχει σημασία. Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο: το παιχνίδι της Κυριακής με το Κόσοβο έληξε πάλι ισόπαλο. Αλλά η Εθνική μας έπαιξε το χειρότερο ποδόσφαιρο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
