Ονειρα, πολλά όνειρα, έβλεπα από μικρή. Κάθε βράδυ και μια περιπέτεια, επηρεασμένη ίσως από τα παιδικά βιβλία που μου διάβαζε η μητέρα μου πριν κοιμηθώ, χρωματισμένη όμως προπαντός από τους φόβους, τις επιθυμίες και τα ερωτηματικά ενός άγραφου ακόμα «εγώ» που πάλευε να βρει τη θέση του σ’ έναν άγνωστο, ακατανόητο κόσμο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή