Αμέσως μετά από ένα μοναδικό στα χρονικά θρίλερ, που διήρκεσε 3,5 ώρες και τελείωσε στις 2:15 το πρωί, συνέβη το εξής: Ο γραφίστας του US Open φιλοτέχνησε μια εικόνα της Σάκκαρη ντυμένη ως αρχαία ελληνίδα θεά με μια ασπίδα στο ένα χέρι και μια ρακέτα στο άλλο. Το αποτέλεσμα είναι κιτς, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο δημιουργός δεν πτοήθηκε από το προχωρημένο της ώρας, αντιθέτως, παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του, ξαγρύπνησε για να την ετοιμάσει και να την ανεβάσει όσο γρηγορότερα γινόταν στον λογαριασμό του US Open στο Τwitter. Τόσο πολύ έχει συναρπάσει το κοινό της Νέας Υόρκης η Μαρία.

Και είναι λογικό. Διότι το τσαγανό που βγάζει στο παιχνίδι της είναι δύσκολο να μη σε συνεπάρει. Είναι δύσκολο να μην σε κερδίσει, όταν τη βλέπεις να παλεύει με τόσο πάθος, να φωνάζει και να σφίγγει τη γροθιά της μετά από κάθε σημαντικό πόντο. Είναι δύσκολο να μην πάρεις το μέρος της όταν βλέπεις ότι δεν τα παρατά ποτέ.

Οπως συνέβη χθες. Η Αντρεέσκου δεν είναι όποια κι όποια, παρ’ όλα αυτά η Σάκκαρη την έφερε στα όριά της, αγγίζοντας κι εκείνη τα δικά της. Στο τάι μπρέικ του δεύτερου σετ με την αντίπαλό της να προηγείται ήδη 1-0 και το σκορ ισόπαλο 6-6, ήταν πολύ εύκολο να σπάσει. Δεν έσπασε. Αντιθέτως, ήταν τότε που πήρε δύο συνεχόμενους πόντους και ισοφάρισε. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η Μαρία είναι πολεμίστρια. Κι αυτό ακριβώς είναι που την κάνει συμπαθή. Διότι στα μάτια των φιλάθλων περισσότερο κι από το αποτέλεσμα μετρά η προσπάθεια. Το μαχητικό της πνεύμα, σε συνδυασμό πάντα με τις ικανότητές της, την έφεραν στα ημιτελικά του Ρολάν Γκαρός και την οδηγούν προς τα ημιτελικά και του US Open. Ισως και ακόμα πιο ψηλά σε αυτή που είναι σίγουρα η καλύτερη χρονιά της καριέρας της. Μέχρι την επόμενη…