Τα διδάγματα του Σολτς στην ελληνική σοσιαλδημοκρατία

Το κάποτε «αυτόματο» της γερμανικής πολιτικής σκηνής – εκείνος που, κατά τα λεγόμενα των σχολιαστών, ασκούσε την πολιτική γοητεία ενός ρομπότ – έχει γίνει ο δημοφιλέστερος πολιτικός στη χώρα του μετά την Ανγκελα Μέρκελ. Το SPD προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 25% όταν το αντίπαλον δέος της Ενωσης Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών καταγράφει τα ιστορικά χαμηλότερα ποσοστά του, ενώ οι πριν από λίγο καιρό φερέλπιδες Πράσινοι βρίσκονται πια στο 16%. Και κάπως έτσι όλοι συζητούν το ενδεχόμενο της μεγάλης επιστροφής των Σοσιαλδημοκρατών, που έχουν να κερδίσουν εκλογική αναμέτρηση από το μακρινό 2002. Η ανατροπή δεν είναι άξια αναφοράς μόνο επειδή τον Μάιο ήταν κολλημένοι στο 15%. Είναι και γιατί αν οι μετρήσεις επιβεβαιωθούν στις κάλπες, θα σταλεί το μήνυμα πως το pasokification, που σχεδόν εξαΰλωσε αρκετά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ανά την Ευρώπη, είναι αναστρέψιμο. Ποια θα μπορούσαν, λοιπόν, να είναι τα μαθήματα που προσφέρει η περίπτωση του Σολτς στην ελληνική Κεντροαριστερά;