Οι επενδύσεις στην άμυνα της χώρας δύσκολα προσφέρονται για αντιπολιτευτικές κορόνες. Τον Ιανουάριο μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε σε μια κοινοβουλευτική αναδίπλωση όταν η Ολομέλεια συζητούσε την αγορά των 18 Rafale. Το κυβερνητικό στρατόπεδο είχε παίξει τότε το χαρτί της «ενδυνάμωσης της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων» και μόνο δύο κόμματα της αντιπολίτευσης μπόρεσαν να το αγνοήσουν. Παρ’ όλα αυτά, η σχετικά πρόσφατη εμπειρία έχει δείξει ότι οι ενστάσεις σε τέτοιες κινήσεις είναι κάτι παραπάνω από θεμιτό να αρθρώνονται προκειμένου να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Τα ράλι εξοπλισμών δεν ωφελούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δημιουργούν μόνο πρόσθετες εντάσεις, ενώ τα δημοσιονομικά περιθώρια, ακόμη κι αν δεν είναι τόσο στενά όσο στα μνημονιακά χρόνια, δεν χρειάζεται να εξαντληθούν. Υπάρχουν, άλλωστε, κι άλλες ανάγκες. Οπως αυτές στους τομείς της υγείας και της παιδείας – στους τομείς, δηλαδή, που κρίνεται το μέλλον ενός κράτους καθημερινά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή