Για μια καθαρή επικοινωνία

Θα έλεγε κανείς πως έχει εξυφανθεί μια παγκόσμια συνωμοσία ώστε να βασανίζουμε και να κάνουμε τις λέξεις να υποφέρουν όσο γίνεται περισσότερο. Βέβαια υπάρχουν λέξεις που προσφέρονται σε σχέση με άλλες ώστε ο υποβιβασμός, ο διασυρμός ή και ο εξευτελισμός τους ακόμη να γίνεται αναπόφευκτος, αφού η ζωή παραμένει ουσιαστικά αυτή που όλοι γνωρίζουμε, αυτός όμως δεν είναι λόγος για να αντιδρούμε με απάθεια κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες μιας υποτιμητικής μεταχείρισής τους. Ο αλησμόνητος θεσσαλονικιός πεζογράφος Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης διατεινόταν (δεν θυμάμαι τώρα αν τον είχα ακούσει να το λέει ή αν το είχε γράψει) πως η γλώσσα θα έφτανε στο απόγειο της εξέλιξής της μόνο αν γινόταν να χρησιμοποιούμε τις λέξεις με αφηρημένο περιεχόμενο με την ίδια σιγουριά που μεταχειριζόμαστε τις λέξεις με ένα συγκεκριμένο και απτό αντίκρισμα. Δηλαδή η λέξη «ιδεώδες», για παράδειγμα, να αντιπροσωπεύει κάτι τόσο σαφές όσο η λέξη «πηγάδι» και τη λέξη «αγωνία» ή τη λέξη «δικαιοσύνη» να τις συνειδητοποιούμε με όση καθαρότητα προϋποθέτει στην εκφορά της η λέξη «πιρούνι».