Αξονες και Συμφωνίες

Ο βασιλιάς Εδουάρδος εγκατέλειψε τον βρετανικό θρόνο τον Δεκέμβριο του 1936 όχι μόνον επειδή η Γουάλις Σίμπσον ήταν παντρεμένη σε δεύτερο γάμο και είχε πάρει ήδη ένα διαζύγιο, αλλά – ακόμη χειρότερα για τα ήθη του Μπάκιγχαμ και της βρετανικής κοινωνίας του Μεσοπολέμου – ήταν κοινή θνητή και Αμερικανίδα. Για τους Λονδρέζους, ακόμη κι εκείνη την εποχή, πέραν του Ατλαντικού ζούσαν παρείσακτοι επαναστάτες που έπρεπε να καταλάβουν κάποτε το λάθος της ανεξαρτησίας τους. Τους διαύλους προσπάθησε να ανοίξει ο Τσόρτσιλ, έστω κι αν παιδεύτηκε αρκετά να πείσει τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ να μπουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο. Ενδεχομένως, αν δεν είχε μεσολαβήσει η ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, η Ευρώπη να παρέμενε μακριά για την Ουάσιγκτον. Η σύμπραξη δυνάμεων μέσα από τη συμφωνία AUKUS που συνυπέγραψαν Μπάιντεν, Τζόνσον και Μόρισον, εναντίον της Κίνας, θα μπορούσε όντως να διαφοροποιήσει τον γεωστρατηγικό χάρτη και τους συσχετισμούς δυνάμεων, αλλά σε πρώτη φάση ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη σχέση ΗΠΑ – Βρετανίας – Αυστραλίας και οδηγεί και σε μια παραχώρηση εξουσίας που μέχρι τώρα κατείχε μόνος του ο πλανητάρχης του Λευκού Οίκου. Αν προσεχώς μπει και ο Καναδάς στην ομάδα, οι αγγλοσαξονικές ρίζες θα διαμορφώνουν έναν νέο πόλο στον παγκόσμιο ανταγωνισμό του μέλλοντός μας. Θα μπορούσε να αποτελεί και μια παραδοχή ότι η Ουάσιγκτον αδυνατεί ή δεν θέλει πλέον να κινείται μόνη της ως παγκόσμιος χωροφύλακας – και μετά την Κίνα η Ευρώπη μπορεί να βρεθεί προσεχώς απέναντι. Ο Μπλεκ, άλλωστε, έχει από καιρό σταματήσει να κυνηγάει άγγλους αποικιοκράτες, ενώ ο τελευταίος που εμφανίστηκε με την περιβολή του είχε κάνει επιδρομή στο Καπιτώλιο…