Mε μια σημαντική απόφαση η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε συνταγματικό, σχεδόν στο σύνολό του, τον νόμο του 2020, βάσει του οποίου ρυθμίζεται το καθεστώς των δασικών χαρτών. Σύμφωνα με το νέο σύστημα που περιλαμβάνεται στον νόμο, δασικό είναι ό,τι καλύπτεται από δασική βλάστηση όχι μόνο σήμερα, αλλά και κατά το παρελθόν, αρκεί να μην έχει εκδοθεί διοικητική πράξη που να αλλάζει τη χρήση του, με χρονικό όριο πριν από το Σύνταγμα του 1975 και για όσο χρόνο συνεχίζεται η χρήση που επιτράπηκε. Συγκεκριμένα, εκτάσεις στις οποίες υπήρξε γεωργική χρήση πριν από το Σύνταγμα του 1975 δεν είναι πλέον δασικές, εφόσον εξακολουθούν να καλλιεργούνται ως σήμερα. Προβλέπει, επίσης, ότι εξαιρούνται από τη δασική νομοθεσία και άρα δεν εμφανίζονται στους χάρτες ως δασικές οι περιοχές όπου έχουν δημιουργηθεί βιομηχανικές εγκαταστάσεις, ακόμη και μετά το Σύνταγμα του 1975, μόνον όμως εφόσον η ίδρυσή τους έχει επιτραπεί βάσει διοικητικών πράξεων. Ωστόσο, το ΣτΕ βάζει φρένο και ακυρώνει, ως αντίθετες με το Σύνταγμα, τις διατάξεις που εξαιρούσαν από τη δασική νομοθεσία εκτάσεις για τις οποίες είχαν εκδοθεί οικοδομικές άδειες, στην περίπτωση που αυτές δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Κρίθηκε, ειδικότερα, ότι η εφαρμογή της διάταξης αυτής θα επέτρεπε την εκχέρσωση δασικών εκτάσεων, για πρώτη φορά σήμερα, με σκοπό την ανέγερση κτιρίων, γεγονός αντίθετο με την ήδη ισχύουσα συνταγματική προστασία των δασών. Επίσης, ακύρωσε την εξαίρεση από τη δασική νομοθεσία περιοχές εντός οικισμών που είχαν οριοθετηθεί με απρόσφορες ρυθμίσεις ή διοικητικές εγκυκλίους και όχι σύμφωνα με την πάγια σχετική νομοθεσία. Τέλος, το ΣτΕ ομόφωνα επιβεβαίωσε την ισχύουσα νομολογία του περί χρονικής προτεραιότητας του Δασολογίου έναντι του Κτηματολογίου, υπό την έννοια ότι η κτηματογράφηση πρέπει να στηρίζεται σε αξιόπιστους δασικούς χάρτες.