Προκειμένου να ανανεωθεί η εικόνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε μια εποχή εντεινόμενου αυταρχισμού, η Ευρώπη οφείλει επιτέλους να υπερβεί τα πολιτικά εμπόδια που υπάρχουν στον δρόμο προς τη βαθύτερη οικονομική ολοκλήρωση. Ομως, δεν είναι δουλειά του Εμανουέλ Μακρόν ή του Μάριο Ντράγκι να πείσουν τους Γερμανούς ότι η επένδυση στην Ευρώπη θα τους φέρει μεγάλα κέρδη. Σε τελική ανάλυση, δεν ισχύει ότι η Γερμανία είναι ένας «καθαρός αιμοδότης» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ναι μεν συνεισφέρουμε μεγαλύτερα ποσά σε σύγκριση με αυτά που λαμβάνουμε με τη μορφή εισφορών, όμως αυτό είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Διότι ως ένα έθνος προσανατολισμένο σε μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές, αντλούμε τη μεγαλύτερη υπεραξία από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή