Τα εννιά ενδέκατα

Θα ήταν συγχρόνως κοινοτοπία και βίωμα να πούμε ότι στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 άλλαξε ο κόσμος. Εξίσου αυτονόητη θα ήταν και η διαπίστωση ότι άλλαξε προς το χειρότερο: το μόνο «κέρδος» είναι η διάλυση μιας σειρά μύθων και ψευδαισθήσεων. Της «υπερδύναμης Αμερικής» και γενικώς της «υπεροχής της Δύσης» – η 9/11 σηματοδοτεί την ανεπίστρεπτη καμπή προς ένα παγκόσμιο σύστημα πολυκεντρικό, ασύνδετο, άνισο, σε μόνιμο αναβρασμό και με εσωτερικούς μηχανισμούς καταστροφής. Του «πολέμου των πολιτισμών» ως προφητείας αλλά και ως νομοτέλειας – δεν είναι οι πολιτισμοί που συγκρούονται και πολεμούν αλλά ακραίες πολιτικές δυνάμεις που μιλούν στο όνομα των πολιτισμών και στην πραγματικότητα τους καταρρακώνουν. Της επίλυσης συγκρούσεων και προβλημάτων μέσω «επεμβάσεων για καλό σκοπό» – η 9/11 έφερε την εισβολή στο Ιράκ, που έδιωξε τον Σαντάμ αλλά χειροτέρευσε δομικά την κατάσταση στην πιο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου, και στο Αφγανιστάν, που ξαναγύρισε φέτος, είκοσι χρόνια και μερικές εκατόμβες μετά, στο σημείο μηδέν. Της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» μέσω στρατοπέδων συγκέντρωσης τύπου Γουαντάναμο και Αμπού Γκράιμπ – που αμαύρωσαν την εικόνα της «Δύσης» ως προπύργιου δημοκρατίας και δικαιωμάτων και έδωσαν δικαίωμα στους πολέμιους αυτών των οικουμενικών αγαθών να ισχυρίζονται ότι αυτοακυρώθηκαν.