Κάποια στιγμή, προς το τέλος της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στο αγαπημένο υπουργείο Μακεδονίας –  Θράκης, το περίφημο ΥΜΑΘ ή και ΜΑΚΘΡΑΚ. «Γιατί το έχουμε, τι το χρειαζόμαστε;» αναρωτήθηκε, για να ψέξει την κυβέρνηση που του πήρε αρμοδιότητες. Για ρουσφέτια και για συλλογικές ψευδαισθήσεις.

Εχει δίκιο, όπως πολύ συχνά έχει επισημανθεί σε αυτήν εδώ τη σελίδα, το ΥΜΑΘ έχει τεράστια συμβολή στον ζωτικό μύθο της Θεσσαλονίκης ότι διαθέτει το δικό της επιδραστικό εξουσιαστικό σύστημα. Εχουν παλέψει γι’ αυτό οι πολιτικοί, οι ταγοί της αυτοδιοίκησης, ακόμα και ο άλλοτε επιδραστικός παναγιότατος Ανθιμος. Ανατριχιάζω όταν φέρνω στον νου μου τις προσωπικότητες που στελέχωσαν το πλήρες συμβολισμών ΥΜΑΘ, είτε όταν ήταν υπουργείο είτε όταν έγινε Γραμματεία είτε όταν μετετράπη σε υφυπουργείο: Φίλιππος Πετσάλνικος, Χάρης Καστανίδης, Νίκος Τσιαρτσιώνης, Γιώργος Καλαντζής, Μαργαρίτης Τζίμας, Θεοδώρα Τζάκρη, Γεώργιος Ορφανός, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, Κατερίνα Νοτοπούλου και η διάδοχός της, που κρατούσε την ομπρέλα στον Τσίπρα – και κατάφερε κιόλας να ξεχαστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επίσης, αύξησε το συμβολικό πολιτικό κεφάλαιο της πόλης, αφού ο τέως πρωθυπουργός έφτιαξε επίσης συμβολική γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη – που διατηρήθηκε και επί Κυριάκου Μητσοτάκη, κι ας αγνοείται σήμερα η τύχη της. Πάντα καίριος, πάντα στην καρδιά των προβλημάτων ο πρόεδρος Τσίπρας.