Νέα κατανομή ρόλων;

Τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν ραγδαία όπως μαρτυρούν οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν, η άγαρμπη συμφωνία AUKUS (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο) εναντίον της Κίνας – που κάνει τον κόσμο λιγότερο παρά περισσότερο ασφαλή – αλλά και σειρά άλλων παγκόσμιων και περιφερειακών ανακατατάξεων. Και αλλάζουν προς όφελος της Τουρκίας. Η Ελλάδα από την πλευρά της προωθεί ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό πρόγραμμα ενίσχυσης της αποτρεπτικής δύναμης μπροστά στην επιθετικότητα της Τουρκίας, που για ορισμένους ισοδυναμεί με σπάταλη «κούρσα εξοπλισμών», η οποία όμως δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα αλλά μάλλον θα τα επιδεινώσει. Οπως θα επιδεινώσει και τα δημόσια οικονομικά της χώρας, αλλά τελικά θα ενισχύσει τη γαλλική πολεμική βιομηχανία (το κύριο θύμα της AUKUS – ματαίωση αγοράς γαλλικών υποβρυχίων από την Αυστραλία). Οθεν και οι πανηγυρισμοί της υπουργού Αμυνας Φλοράνς Παρλί. Η όλη δυναμική της πολιτικής μας δείχνει ότι εργαζόμαστε σ’ ένα σενάριο μη επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων και εξομάλυνσης των σχέσεων για το βαθύτατα ορατό μέλλον. Εστω κι αν διεξάγονται συζητήσεις για θέματα χαμηλής πολιτικής με στόχο την προώθηση μιας θετικής ελληνοτουρκικής ατζέντας (οικονομική συνεργασία, τουρισμός, μεταφορές κ.λπ.). Στα θέματα υψηλής πολιτικής, οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα κάποιο momentum για breakthrough φαίνεται να έχουν τελματωθεί ως τυπική διαδικαστική άσκηση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Και πώς θα μπορούσαν να έχουν άλλωστε «περιεχόμενο» όταν ο τελευταίος (62ος) γύρος έγινε τον περασμένο Μάρτιο και για τον νέο δεν έχει ορισθεί καν ημερομηνία πραγματοποίησής του! Ισως μέσα στον Οκτώβριο. Και παράλληλα η τοξική ρητορική επιστρέφει από πλευράς Αγκυρας, αν και ευτυχώς όχι και οι τόσο ακραίες παραβατικές συμπεριφορές τύπου 2020.