Καλή η επικοινωνία, (ανα)ζητείται και ουσία

Οι εικόνες ήρθαν μαζεμένες στον χρόνο. Μέσα σε λίγα 24ωρα εκπέμφθηκαν εκ διαμέτρου αντίθετα μηνύματα και δόθηκαν διαφορετικές «αναγνώσεις», ανάλογα με το ποιος… διαβάζει. Πέρα από τις επικοινωνιακές προσπάθειες, τις κρυφές αγωνίες, τα καμουφλαρισμένα βάσανα της κάθε πλευράς (σε πολιτικό επίπεδο), υπάρχουν απλώς τα γεγονότα. Πρώτον, ήταν η απόφαση ενός μέλους της κυβερνητικής πλειοψηφίας να αναδείξει την κυριαρχία των αλλογενών στην εκλογική περιφέρειά του, βγάζοντας στο χάος του Διαδικτύου λίστα «ξένων» – παιδιών του νηπιαγωγείου, για την ακρίβεια. Οχι πως αν επρόκειτο για ενηλίκους η κίνηση δεν θα ήταν το ίδιο προβληματική. Δεύτερον, ήταν η ειδική τελετή στο Μαξίμου για να πολιτογραφηθούν τιμητικά Ελληνες τα μέλη τής – εκ Νιγηρίας – οικογένειας Αντετοκούνμπο. Τρίτον, ήταν η διαφορετική φέτος αντιφασιστική πορεία για τα οκτώ χρόνια από μια στυγερή δολοφονία. Διαφορετική όχι μόνο γιατί βρέθηκαν μαζί με την οικογένεια Φύσσα στην πρώτη γραμμή και άλλοι συγγενείς θυμάτων βίας, κρατώντας τα «ματωμένα πορτρέτα» των δολοφονημένων. Αλλά κυρίως γιατί ήταν η πρώτη πορεία με την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής στη φυλακή. Τέταρτον, ήταν το αίτημα μετάθεσης του Λώλη από το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας Αττικής (προς τα Δίκυκλα της Ομάδας Ταχείας Ανταπόκρισης της Τροχαίας) με αιχμές του για τις συνθήκες εργασίας στην εν λόγω ευαίσθητη υπηρεσία, η οποία παρεμπιπτόντως «ακούει» στον πενταψήφιο αριθμό καταγγελιών 11414. «Κερδίσαμε ένα μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης των πολιτών και ιδιαίτερα των ευάλωτων στο ρατσισμό κοινωνικών ομάδων. Οσο και αν αγαπάς μια υπηρεσία, πρέπει να φεύγεις αν σε φθείρουν και δεν σε αφήνουν να εργαστείς» έγραψε χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες ο – ακτιβιστής και ανοιχτά ομοφυλόφιλος από το καλοκαίρι του 2016 – αξιωματικός.