Καλύτερα να πεθάνω παρά να κοιμηθώ το μεσημέρι και μετά να κάνω ασκήσεις αριθμητικής, με τα τζιτζίκια να στριγγλίζουν. Ξαπλωμένη στην κάτω κουκέτα, απέναντι από την αφίσα με τους καρχαρίες, κρατάω την αναπνοή μου όπως στο μακροβούτι κι έχω τα μάτια κλειστά. Είμαι άγαλμα κοριτσιού με μαγιό. Αυτό δεν θέλετε; Να κοιμάμαι τα μεσημέρια, να κάνω ησυχία, να μην τσακώνομαι; Μόνο αυτή η μύγα με εκνευρίζει, αλλά ίσως την έστειλε ο Θεός. Αν την αφήσω να συνεχίσει να ξύνει τα ποδαράκια της πάνω στο γόνατό μου τότε θα πείσω και τους άλλους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή