Σχεδόν με μια ανεξήγητη νοσταλγία, διαβάζει κάποιος πλέον τα κείμενα των ευρωπαϊκών θεσμών που ολοκληρώνουν κάθε εξάμηνο την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας. Δεν το λέω από επαγγελματική διαστροφή, αλλά μόλις πριν από μερικά χρόνια, δεν προλαβαίναμε να διαβάζουμε και να αναλύουμε τις ελλείψεις της Ελλάδας, τους αστερίσκους, τα δημοσιονομικά κενά και τα προαπαιτούμενα που δεν είχαμε εκπληρώσει. Πλέον από τα κείμενα των θεσμών αποπνέεται ένας γραφειοκρατικός επαγγελματισμός, συνοδευόμενος από τη διακριτική ικανοποίηση των μελών της αποστολής που επιτηρούν την ελληνική οικονομία. Σαν να μετρούν τους μήνες για την ολοκλήρωση της αποστολής που φυσιολογικά και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα λήξει και αυτή η περίοδος, της αυξημένης εποπτείας, στα μέσα του 2022. Σαν να θέλουν να γράψουν το τέλος με τον δικό τους τρόπο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή