Για πολλοστή φορά, η μεσαία τάξη πλανάται ως φάντασμα στον δημόσιο διάλογο. Κι ας είναι δύσκολο να την προσδιορίσουμε. Το σίγουρο είναι ότι «κάπου στη μέση», λίγο πάνω λίγο κάτω, βρισκόμαστε οι περισσότεροι. Την ψήφο μας χρειάζονται οι πολιτικοί. Σωστό, αλλά δεν εξηγεί γιατί ο Τσίπρας θυμήθηκε ότι είναι είναι κι αυτός «παιδί της». Γιατί, αν τον μετρήσουμε με εισοδηματικά κριτήρια, προφανώς δεν ήταν ποτέ ένας από εμάς. Δεν κέρδισε ποτέ με τη δουλειά του κάποιο «μεσαίο» εισόδημα. Από κομματικό στέλεχος βρέθηκε αρχηγός κόμματος, άρα ανήκει στην άρχουσα, δηλαδή στην ανώτερη τάξη. Η περιουσία του είναι ένα διαμέρισμα των 100+ τετραγωνικών στην Κυψέλη, το οποίο δεν κατοικεί κι ούτε Ι.Χ. δεν διαθέτει. Αν ήταν ένας από εμάς, θα είχε ενσυναίσθηση της καταπίεσης στην οποία υπέβαλλε, ως πρωθυπουργός, όσους «κάπως τα καταφέρνουν» με τη ζωή τους. Θα μετρίαζε τα φορολογικά τους βάρη, θα διευκόλυνε την ανάδειξη των ικανοτήτων τους και, κυρίως, θα προστάτευε κοινωνικές αξίες με τις οποίες συνδέονται και μοιράζονται οι πολίτες στο κέντρο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή