Το ξεχασμένο δικαίωμα στο όνειρο

Η μπασκετική Ευρωλίγκα, που ξεκινά, θα είναι ακόμα περισσότερο συναρπαστική από την προηγούμενη, που κατέκτησε η τουρκική Αναντολού Εφές με μπράβο και χειροκροτήματα. Ο βασικός λόγος είναι ότι καμία από τις ομάδες που την προηγούμενη σεζόν πρωταγωνίστησαν δεν μοιάζει καλύτερη από πέρυσι. Φυσικά και υπάρχουν φαβορί, αλλά με πήλινα πόδια. Η πρωταθλήτρια Εφές έχει σε γενικές γραμμές την ίδια ομάδα με πέρυσι αλλά μοιάζει αδύνατο να κερδίσει πάλι μια κούπα που πέρυσι κέρδισε πρώτη φορά στην ιστορία της. Η Μπαρτσελόνα, που κουβάλησε πέρυσι τον τίτλο του φαβορί, είναι αποδεδειγμένο πως από το βάρος του υποφέρει: τον βλέπει σαν σταυρό μαρτυρίου, μολονότι είναι γεμάτη καλούς παίκτες. Η ΤΣΣΚΑ έχασε τον Μάικ Τζέιμς, κορυφαίο της σκόρερ πέρυσι, νομίζει πως απαλλαγμένη από τις τρέλες του θα είναι καλύτερη, αλλά στην πραγματικότητα η έλλειψή του μπορεί να της στοιχίσει. Παραδοσιακές δυνάμεις όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Φενέρ και η Μακάμπι μοιάζουν μυστήρια (κι όχι ιδιαίτερα γοητευτικά) και ομάδες που πέρυσι διακρίθηκαν, όπως η Αρμάνι Μιλάνου, η Μπάγερν Μονάχου και η Ζενίτ δεν είναι υποδείγματα σταθερότητας. Σε μια τέτοια διοργάνωση οι έλληνες εκπρόσωποι, δηλαδή ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Αρκεί να μην έχουν ξεχάσει να ονειρεύονται.