Ολοι οι άνθρωποι στην ιστορία, εκτός παθολογικών περιπτώσεων, ήθελαν και θα θέλουν το καλό των παιδιών τους. Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν το πρόσκαιρο καλό συγκρούεται με το μελλοντικό, τόσο εντός οικογένειας, όσο και για την κοινωνία γενικά. Στη χώρα μας, τείνουμε να αγνοούμε τη σύγκρουση καθημερινής βολής με μελλοντική ποιότητα χαρακτήρα, και να θεωρούμε ότι κάθε τι που παρέχουμε στα παιδιά μας είναι ατομικά και εθνικά καλό. Αυτή η νοοτροπία είναι αμφισβητήσιμη. Μια ματιά σε κοινωνίες που έχουν δημιουργήσει και διανείμει σοβαρότερο πλούτο, για πολύ περισσότερο καιρό από μας, δίνει λίγο διαφορετική εικόνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή