Η τρέλα του Ελ Σαλβαδόρ με το Bitcoin

Το Ελ Σαλβαδόρ αυτόν τον μήνα έγινε η πρώτη χώρα που υιοθέτησε ένα κρυπτονόμισμα – στην περίπτωση αυτή, το Bitcoin – ως νόμιμο νόμισμα. Λέω το πρώτο, γιατί μπορεί να ακολουθήσουν και άλλα. Αλλά θα πρέπει να το σκεφτούν δύο φορές, γιατί η ιδέα είναι εξαιρετικά αμφίβολη – και πιθανόν να είναι οικονομικά επικίνδυνη για τις αναπτυσσόμενες χώρες ειδικότερα. Θα παραδεχτώ ότι δεν καταλαβαίνω καθόλου την ανάγκη για κρυπτονομίσματα. Οπως πολλοί οικονομολόγοι, αδυνατώ να δω τι πρόβλημα λύνουν. Δεν είναι καλά σχεδιασμένα για να εκπληρώσουν οποιαδήποτε από τις κλασικές λειτουργίες του χρήματος – μονάδα λογαριασμού, αποθήκευση αξίας ή μέσο πληρωμής – επειδή οι τιμές τους είναι εξαιρετικά ασταθείς. Αυτή η αστάθεια δεν προκαλεί έκπληξη, διότι τα κρυπτονομίσματα δεν υποστηρίζονται ούτε από αποθεματικά ούτε από τη φήμη ενός καθιερωμένου θεσμού, όπως μια κυβέρνηση ή ακόμα και μια ιδιωτική τράπεζα ή άλλη αξιόπιστη εταιρεία. Στην πραγματικότητα, το Bitcoin και τα άλλα κρυπτονομίσματα γεννήθηκαν από μια αναρχοφιλελεύθερη δυσπιστία προς τις κεντρικές τράπεζες. Είναι αλήθεια ότι πολλές κεντρικές τράπεζες, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, έχουν ιστορικό υποτιμήσεως των νομισμάτων τους. Αλλά η υιοθέτηση του Bitcoin ως νόμιμου χρήματος δεν έχει νόημα για το Ελ Σαλβαδόρ.