Εφυγε και ο Γιάννης Θεωνάς, τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές οι απώλειες: Θεοδωράκης, Γλέζος, Κοροβέσης, Μπανιάς και τώρα ο Γιάννης. Ολοι τους ψηλά στο πάνθεον των ανθρώπων της Αριστεράς. Με τον Γιάννη Θεωνά γνωριστήκαμε παλιά, αρχές της δεκαετίας του ’80, εκείνος, μαζί με τον Μήτσο Κωστόπουλο, ήταν τα εμβληματικά πρόσωπα του ΚΚΕ στον συνδικαλισμό, οι «πρίγκιπες» μιας κραταιάς συνδικαλιστικής τάσης, της ΕΣΑΚ, με παρουσία σε όλους τους εργασιακούς χώρους και τους ίδιους σε περίοπτες θέσεις στο Εργατικό Κέντρο της Αθήνας και τη ΓΣΕΕ. Από την άλλη εμείς, «λαθρεπιβάτες», κατευθείαν από τον φοιτητικό συνδικαλισμό, με παρουσία κυρίως σε βιομηχανικά και επιχειρησιακά σωματεία της Κοινής Ωφέλειας, των τραπεζών και τους εκπαιδευτικούς της ΟΙΕΛΕ. Ανισα τα μεγέθη, συγκαταβατικός ο Γιάννης απέναντί μας, παρ’ όλο που «βγάζαμε γλώσσα» υπερασπιζόμενοι τα βιομηχανικά σωματεία απέναντι στα κλαδικά που ήταν η προτεραιότητα της ΕΣΑΚ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή