Αυτή είναι η ιστορία του Σωτήρη Γκαραγκάνη, του 22χρονου σπρίντερ από την Καρδίτσα που στις 2 Σεπτεμβρίου τρέχοντας στον τελικό της βροχερής κούρσας των 100 μ. Τ11 ως συνοδός αθλητής του Θανάση Γκαβέλα, έκανε όλο τον κόσμο να μιλά για τον σπάνιο συγχρονισμό τους και το χρυσό τους μετάλλιο. Αραγε πώς θυμάται ο ίδιος εκείνα τα δευτερόλεπτα; «Αν και τελικός, υπήρχε πολύ λίγο άγχος. Προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε μία ηρεμία σαν να είμαστε στην προπόνηση. Μάλλον ήμασταν τόσο ψύχραιμοι γιατί είχαμε δουλέψει πολύ σκληρά και νιώθαμε εμπιστοσύνη. Στο “λάβετε θέσεις”, καθίσαμε 25 δευτερόλεπτα και ούτε καν μας ένοιαξε. Υπό άλλες συνθήκες, μπορεί να λέγαμε, άντε τι γίνεται, θα χάσουμε τη συγκέντρωσή μας. Ομως ξέραμε τι πάμε να κάνουμε. Από αυτά τα δέκα δευτερόλεπτα θυμάμαι ότι έπρεπε να τρέξουμε γρήγορα. Τα συναισθήματα ίσως ξεκίνησαν στα τελευταία δέκα μέτρα, που είδα ότι κερδίζουμε και ήρθε η ανυπομονησία, “άντε άντε να τελειώσει”. Και μόλις τελείωσε, ανακούφιση, χαρά, συγκίνηση, έσκασαν απότομα, όλα μαζί».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή