Στην ελληνογαλλική σχέση, τις φρεγάτες Belharra, τα Rafale, υπάρχει φυσικά και αντίλογος. Ανέλαβε η Ελλάδα να αμβλύνει την οδύνη της Γαλλίας (και την επικοινωνία του Μακρόν), από τη σύναψη του «συμφώνου του Ειρηνικού» που την πέταξε έξω (μαζί με όλη την ΕΕ). Το ερώτημα είναι όμως αν οι εξοπλισμοί (αμυντικής ανάγκης και όχι οι καταναλωτικοί) αποτελούν ένα σοβαρό κομμάτι της ελληνικής πολιτικής προϋπόθεσης, που υποστασιοποιούν τη διπλωματία και παγιώνουν την ειρηνική επιλογή. Η διπλωματία δυστυχώς δεν μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο των εξοπλισμών και της αμυντικής ποιότητας. Αλλά οργανικό υποσύνολό τους. Και τα δύο (διπλωματία και εξοπλισμοί) είναι σκέλη του πολιτικού διαβήματος της χώρας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή