Η «Μεγάλη ιδέα» του Αντόν Μπεραμπέρ (εκδ. Πόλις, μτφ. Αλεξάνδρα Κωσταράκου) είναι ένα μυθιστόρημα που ξεκινάει με μότο από την ομηρική «Οδύσσεια» («Εδώ μαζί μου θα ‘μενες, φύλακας νοικοκύρης της σπηλιάς. Θα ‘σουν κι αθάνατος» που λέει η Κίρκη στον Οδυσσέα) και τη λέξη «θυμός». Οπως και η ομηρική «Ιλιάδα». Διόλου τυχαία ο – αινιγματικός και φασματικός – πρωταγωνιστής της αφήγησης είναι ο Σαούλ Καλογιάννης, στρατιώτης που πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Πενήντα χρόνια μετά ένας φοιτητής αναζητάει για τη διατριβή του την οδύσσεια του παλιού στρατιώτη μέσα από τις αφηγήσεις των απόκληρων συντρόφων και συμπατριωτών του. «Η αλήθεια ανθεί πάνω σε παράξενους τοίχους, στον καθαρό αέρα, κι ο μίσχος της περιγελάει το κενό επάνω και το κενό κάτω» ακούει να του λέει ένας από αυτούς. «Δεν έχει ρίζα και, αν θέλεις, μπορείς να την ξεριζώσεις εύκολα: όμως πρέπει ν’ ανέβεις στο ύψος της». Ο Μπεραμπέρ, που σήμερα ζει στο Κάιρο, γεννήθηκε το 1987 στο Παρίσι και διδάσκει αρχαία ελληνικά και λατινικά. Η «Μεγάλη ιδέα», που μόλις κυκλοφόρησε, είναι το πρώτο μυθιστόρημά του και, όπως λέει ο ίδιος, «πρέπει να ξαναδώσουμε στο έπος την ικανότητα να ερμηνεύει τον σημερινό κόσμο… Η λογοτεχνία έχει ελεύθερο το πεδίο για να επινοήσει εκ νέου τον εαυτό της, να γίνει ξανά λυρική».