Τον Δεκέμβριο 1991 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοίνωνε με έκδηλη περηφάνια ότι λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ), τον στρατιωτικό βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, «τα σύνορα της Ελλάδας έχουν πλέον καταστεί ευρωπαϊκά σύνορα» καθώς και ότι «τα ελληνικά σύνορα θα προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση». Μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο 1992, η ΕΕ κατέστησε σαφές ότι οι ελληνικές προσδοκίες ήταν όχι μόνον υπερβολικές αλλά και εσφαλμένες. Μέσω του άρθρου 5 της «Δήλωσης Πέτερσμπεργκ» η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ) «διευκρίνισε» ότι δεν επρόκειτο να εμπλακεί σε ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ ενός μέλους της (Ελλάδας) και ενός μέλους του ΝΑΤΟ (Τουρκίας). Η στάση αυτή της ΔΕΕ αξιολογήθηκε από τους αμυντικούς αναλυτές καθώς και τους διαμορφωτές αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής της εποχής ως στην καλύτερη περίπτωση «αμφιλεγόμενη» και στη χειρότερη ως «εχθρική» απέναντι σε μια χώρα-μέλος της ΕΕ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή