Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Φάληρο με ένα σωρό προβλήματα στην αμυντική του λειτουργία. Εκτός ο Βέλεθ, εκτός ο Κώτσιρας, εκτός ο Διούδης. Συν τους γνωστούς Σένκεφελντ και Κουρμπέλη. Με τον Μπρινιόλι να ντεμπουτάρει, με τον Σάντσες να παίζει πρώτη φορά βασικός, με το δίδυμο Πούγγουρας – Σάρλια να παίζει πρώτη φορά μαζί. Κι όμως, η άμυνά του ήταν εκεί, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, οι παίκτες έμοιαζαν να οχυρώθηκαν περισσότερο με αυτά τα προβλήματα.

Κι όμως, αν κάποιος έλειψε περισσότερο από κάθε άλλον στον χθεσινό Παναθηναϊκό στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, δεν ήταν ούτε ο Βέλεθ, ούτε ο Σένκεφελντ, ούτε ο Κώτσιρας, ούτε κανένας άλλος αμυντικός. Ηταν ο Φώτης Ιωαννίδης. Ο βασικός του φορ ήταν αυτός που απουσίασε όσο κανείς. Ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να «ακουμπήσει» κάπου την μπάλα ώστε να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο και να ανεβάσει τις γραμμές του. Γι’ αυτό και δεν είχε καλή κυκλοφορία κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο και άρχισε να χάνει μέτρα στο γήπεδο. Ο Καρλίτος περισσότερο θέλησε να εκμεταλλευτεί τους πλάγιους, παρά να δημιουργήσει για τον εαυτό του, ο Μακέντα δεν κέρδισε ούτε μισή μονομαχία όσο έπαιξε.

Ο βαθμός είναι θετικός και σημαντικός για τον Παναθηναϊκό. Ο πρώτος σε εκτός έδρας ματς, στην πιο δύσκολη έδρα του πρωταθλήματος, χωρίς να δει τον αντίπαλο να του κάνει τη μία φάση πίσω από την άλλη. Κερδίζει αυτοπεποίθηση και χρόνο, μένει σε επαφή με τις πρώτες θέσεις έχοντας επτά βαθμούς στο… σακούλι και θα πάρει ανάσες με τη διακοπή, περιμένοντας τους απόντες να επιστρέψουν. Θα πρέπει να δει, όμως, πώς θα βελτιώσει και κάποιους από τους παρόντες. Με πρώτο απ’ όλους τον Παλάσιος, ο οποίος πήρε την ευκαιρία του να ντεμπουτάρει στην ενδεκάδα σε ένα ντέρμπι, αλλά και πάλι έδειξε πως είτε χρειάζεται αρκετό χρόνο, είτε δεν είναι αυτό που περιμέναμε πως θα είναι.