Τα παιδιά είναι παιδιά και μοιάζουν μεταξύ τους, είτε ζουν στη Σουηδία, στην Κένυα ή σε προσφυγικές δομές στην Ελλάδα. Τα παιδιά παντού είναι δυνατά και ανθεκτικά, κι εμείς οι μεγάλοι συχνά ξεχνάμε πόση προσπάθεια κάνουν για να τα καταφέρουν. Μέσα από τις αφηγήσεις τους καταλαβαίνουμε ότι κουβαλούν περισσότερες εμπειρίες από όσες μπορούν να επεξεργαστούν, όσο κι αν προσπαθούν. Τα ασυνόδευτα παιδιά είναι μια ειδική κατηγορία, περισσότερο ευπαθής και ευάλωτη στην κακομεταχείριση. Τα παιδιά (με γονείς ή μόνα τους) μας θυμίζουν ότι εμείς οι μεγάλοι είμαστε ικανοί περίπου για όλα: Από το μεγαλύτερο καλό (αν τους προσφέρουμε ευκαιρίες και τους ανοίξουμε δρόμους) μέχρι το απόλυτο κακό (να τα καταδικάσουμε σε μια διαδρομή στο σκοτάδι χωρίς ελπίδα). Τα παιδιά, λοιπόν, είναι ο καθρέφτης των ενηλίκων. Το πώς θα μεγαλώσουν και θα κατασταλάξουν εξαρτάται από τις πόρτες που τους ανοίξαμε ή αυτές που τους κλείσαμε με φόρα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ