Η μέρα της μαρμότας

Διατρέχοντας την ελληνική πολιτική ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών – από τους νεοναζιστικούς πυρήνες στα σχολεία έως τις διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής για την εκλογή προέδρου – αποκομίζεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς πάλι και πάλι τη «Μέρα της μαρμότας» (1993) του αείμνηστου Χάρολντ Ράμις, όχι σε καμία αποκαταστημένη ψηφιακή κόπια, αλλά σε κάποια από εκείνες τις θηριώδεις μπομπίνες με το εύφλεκτο σελιλόιντ που φθείρονται από προβολή σε προβολή και στο τέλος καταντούν σχεδόν αγνώριστες. Πάει καιρός που η «Μέρα της μαρμότας» – με τον Μπιλ Μάρεϊ στον ρόλο του μετεωρολόγου που βιώνει διαρκώς την ίδια μέρα – έχει περάσει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και ουσιαστικά έχει υποκαταστήσει την έννοια του déjà vu: όλα τα έχεις ξαναδεί, όλα τα έχεις ξαναζήσει, μόνο που κάθε φορά τα ξαναβλέπεις και τα ξαναζείς λίγο χειρότερα, λίγο φαιδρότερα…