Η διεθνής διακήρυξις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εψηφίσθη από όλα τα μέλη της Επιτροπής, εκτός από την Σοβιετικήν Ένωσιν, την Γιουγκοσλαβίαν, την Ουκρανίαν, και την Λευκορωσσίαν. Η αποχή αυτή εξηγείται εκ της θεμελιώδους διαφοράς εις την αντίληψιν περί δικαιωμάτων του ανθρώπου που έχουν τα κράτη τούτα εν συγκρίσει προς την αντίληψιν των άλλων κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών. Και πρέπει ακριβώς να καθοριστούν πλήρως αι διαφοραί αυταί. Πρώτον είναι ανάγκη να κατανοηθεί η ουσιαστική ελευθερία της δημοκρατίας. Τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου είναι απλά και ευκολονόητα: ελευθερία του λόγου, ελευθερία του τύπου, ελευθερία της συνειδήσεως και θρησκεύματος, ελευθερία του συνέρχεσθαι και συζητείν, το δικαίωμα της κατ’ οίκον ασφαλείας, προστασία από πάσης παραλόγου και ανόμου ερεύνης και κατασχέσεως ως και προστασία από αυθαιρέτων συλλήψεων και άλλων αστυνομικών κυρώσεων. Δημοκρατία, ελευθερία, δικαιώματα του ανθρώπου. Αι λέξεις αυταί προσέλαβον προ των ομμάτων των λαών του κόσμου μίαν τόσον καλώς καθορισμένην σημασίαν ώστε να μην επιτρέψωμεν εις κανένα έθνος να τας τροποποιήσει δια να τας καταστήσει συνωνύμους προς την πίεσιν και την δικτατορίαν.

Μεταξύ μιας δημοκρατικής και μιας ολοκληρωτικής χώρας υπάρχουν θεμελιώδεις διαφοραί. Η λέξις «δημοκρατικός» έχει άλλην έννοιαν εις την Σοβιετικήν Ρωσσίαν και άλλην εις τας Ηνωμένας Πολιτείας. Οι αντιπρόσωποι της Σοβιετικής Ενώσεως διακηρύττουν ότι επραγματοποίησαν πλείστα όσα χάριν εις τον έλεγχον τον εξασκούμενον υπό της κυβερνήσεώς των. Αντιθέτως, κατά την αντίληψιν αυτών, αι αστικαί δημοκρατίαι δεν ημπορούν να επιτύχουν τα αποτελέσματα αυτά λόγω των ατελειών των κυβερνήσεών των. Η κυβέρνησίς μας φαίνεται εις αυτούς ανίσχυρος διότι εσχάτως υπετάχθη εις την θέλησιν του λαού. Οι αντιπρόσωποι της σοβιετικής κυβερνήσεως θα έλεγον ότι ο σοβιετικός λαός ασκεί έλεγχον επί της κυβερνήσεώς του παρέχω εις αυτήν επ’ ονόματί του μερικά απόλυτα δικαιώματα. Φρονούμεν εξ άλλου ότι μερικά δικαιώματα δεν πρέπει ποτέ να παραχωρηθούν εις την κυβέρνησιν αλλά πρέπει να παραμένουν πάντοτε εις τας χείρας του λαού. Η Σοβιετική Ενωσις διατείνεται, λόγου χάριν, ότι ο τύπος της είναι ελεύθερος εφ’ όσον το κράτος του εξασφαλίζει την προμήθεια χάρτου, τα μηχανήματα και αυτό το χρήμα ακόμη το προωρισμένον δια τα ημερομήσθια των προσώπων που συντελούν δια την έκδοσιν των εφημερίδων. Δηλοί ότι ουδείς έλεγχος ασκείται επί των δημοσιευομένων εις τα επιδοτούμενας ούτω διαφόρους εφημερίδας. Αλλά τι θα συνέβαινεν αν μία εφημερίς κατέκρινε την πολιτικήν και τας θεμελιώδεις αρχάς της κομμουνιστικής κυβερνήσεως;…