Συμβαίνει συχνά από το 1974. Κάθε φορά που προκύπτει μια πολιτική κρίση σε ένα κόμμα, από τον λόγο, τη στάση ή την απόφαση ενός βουλευτή, συμβαίνει ο «αρχηγός» να τον διαγράφει. Τους συνακόλουθους κραδασμούς συνοδεύει συχνά το αίτημα ή η πίεση, από φορείς κομματικής νομιμοφροσύνης, να «παραδώσει την έδρα». Ετσι επανέρχεται διαρκώς το ερώτημα: σε ποιον ανήκουν οι έδρες; Οι έδρες ανήκουν στους βουλευτές. Ο βουλευτής, ως πρόσωπο, ως ατομική συνείδηση, ως πολιτικό υποκείμενο είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής. Στο πρόσωπό του αποκρυσταλλώνεται, αυτός την ενσαρκώνει. Η σταυροδοσία εμπεριέχει αυτό το τόσο αυτονόητο. Το Σύνταγμα ορίζει με σαφήνεια ότι οι βουλευτές έχουν, ως ατομικές συνειδήσεις, απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ