Συμβαίνει συχνά από το 1974. Κάθε φορά που προκύπτει μια πολιτική κρίση σε ένα κόμμα, από τον λόγο, τη στάση ή την απόφαση ενός βουλευτή, συμβαίνει ο «αρχηγός» να τον διαγράφει. Τους συνακόλουθους κραδασμούς συνοδεύει συχνά το αίτημα ή η πίεση, από φορείς κομματικής νομιμοφροσύνης, να «παραδώσει την έδρα». Ετσι επανέρχεται διαρκώς το ερώτημα: σε ποιον ανήκουν οι έδρες; Οι έδρες ανήκουν στους βουλευτές. Ο βουλευτής, ως πρόσωπο, ως ατομική συνείδηση, ως πολιτικό υποκείμενο είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής. Στο πρόσωπό του αποκρυσταλλώνεται, αυτός την ενσαρκώνει. Η σταυροδοσία εμπεριέχει αυτό το τόσο αυτονόητο. Το Σύνταγμα ορίζει με σαφήνεια ότι οι βουλευτές έχουν, ως ατομικές συνειδήσεις, απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ