Ο φόβος του πληθωρισμού της COVID

Ο πληθωρισμός των τιμών καταναλωτή στην ευρωζώνη επιταχύνθηκε περαιτέρω τον Σεπτέμβριο στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας 13ετίας, σε 3,4% σε ετήσια βάση, προκαλώντας κύμα ανησυχιών. Ο ετήσιος πληθωρισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες ανήλθε στο 5,3% τον Αύγουστο. Λοιπόν, πόσο ανησυχούν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ για μια πιθανή παρατεταμένη πληθωριστική άνοδο; Στην ευρωζώνη τουλάχιστον, οι τρέχοντες τίτλοι (των ΜΜΕ) του πληθωρισμού είναι αναμενόμενοι. Η εμπειρία δείχνει ότι μια οικονομική κρίση οδηγεί πρώτα σε έναν αποπληθωριστικό φόβο και στη συνέχεια σε έναν πληθωριστικό. Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι αποπληθωριστικές ανησυχίες της επακόλουθης ύφεσης ακολουθήθηκαν από μια αύξηση του πληθωρισμού κατά τη διάρκεια της επακόλουθης ανάκαμψης. Ενα παρόμοιο μοτίβο ήταν εμφανές στην κρίση της COVID-19. Για ένα μέρος του περασμένου έτους, οι τιμές στην ευρωζώνη έπεφταν και η συζήτηση αφορούσε τις παρατεταμένες αποπληθωριστικές επιπτώσεις της πανδημίας. Οι υψηλότερες τιμές των βασικών προϊόντων αυξάνουν τον πληθωρισμό βραχυπρόθεσμα, αλλά δεν χρειάζεται να ξεκινήσουν μια πληθωριστική κίνηση. Είναι αλήθεια ότι πληθωρισμός αναπτύχθηκε ύστερα από τους κραδασμούς στην τιμή του πετρελαίου της δεκαετίας του 1970. Αλλά αυτό συνέβη επειδή εργαζόμενοι και καταναλωτές σε περιοχές εισαγωγής αγαθών όπως η Ευρώπη (και, σε μικρότερο βαθμό, οι ΗΠΑ) αρνήθηκαν να αποδεχθούν την απώλεια της αγοραστικής δύναμης που οφείλεται στην πιο ακριβή ενέργεια και ζήτησαν υψηλότερους μισθούς για την αντιστάθμιση. Μια τέτοια κίνηση είναι πολύ λιγότερο πιθανό να συμβεί σήμερα.