Μια αποτυχημένη στρατηγική κατευνασμού

Εναν χρόνο μετά τη δικαστική απόφαση για τη Χρυσή Αυγή μάς προέκυψαν διάφορες αφορμές στην ειδησεογραφία που μας επανέφεραν σε παλιές συζητήσεις περί ακραίων ιδεολογιών και της αντιμετώπισης που τους πρέπει από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και την Πολιτεία. Αλλωστε, όπως απέδειξαν τα νέα περιστατικά βίας με θύτες νεαρούς νεοναζί, ήταν αφελές να θεωρούμε ότι ξεριζώθηκαν τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν πολλές χιλιάδες ψηφοφόρους να στείλουν, απολύτως συνειδητά, τα μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης στη Βουλή. Κι όμως, βλέπουμε ξανά να αναπτύσσεται η άποψη ότι ωφελεί μια στρατηγική κατευνασμού της Ακροδεξιάς. Μια στρατηγική που στο παρελθόν ενίσχυσε τις δυνάμεις αυτές – ας μην κρυβόμαστε πια, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Μια άποψη που οδηγεί σε συμψηφισμούς σαν αυτούς που ακούσαμε για τα επεισόδια των νεοναζί στα ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης. Αλλά και σε μια ανοχή του πολιτικού συστήματος σε φωνές που υπερβαίνουν τις λεπτές γραμμές της εθνικής συμφιλίωσης που τηρούσαν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και χάρη στις οποίες καμαρώνουμε τη Μεταπολίτευση ως την πιο σταθερή δημοκρατική περίοδο της ιστορίας μας. Να περνούν, δηλαδή, στο ντούκου οι περιπτώσεις που ακούγεται πολιτικός λόγος που υπερασπίζεται, όταν δεν εγκολπώνει, τη σκληρότερη ακροδεξιά ρητορική. Και κάπως έτσι καταλήξαμε να είναι είδηση ότι διαγράφηκε ένας βουλευτής της ΝΔ όχι απλώς επειδή δήλωσε αντικομμουνιστής (που σιγά την έκπληξη δηλαδή) αλλά επειδή – προσέξτε – επικαλέστηκε τον Γεώργιο Γρίβα της Οργάνωσης Χ και της ΕΟΚΑ Β’ μέσα στη Βουλή. Αναφέροντας μια φράση του για την Κύπρο, με την οποία υποστήριζε ότι οι κομμουνιστές ήταν «μεγαλύτερος πονοκέφαλος» από τους Τούρκους.